خاطره زایمان

به نام خدا

شب جمعه رضا خیلی بی قرار بود , بیدارم کرد و کلی با من صحبت کرد  از خدا و مهربونیاش گفتیم و راز و نیاز کردیم و اشک ریختیم اولین بار بود تو کل بارداری من انقدر بی قرار بود شاید چون فهمیده بود زایمانم نزدیکه ................ 

صبح جمعه 22 بهمن ساعت یازده صبح خواب بودم که احساس کردم یکی با مشت زد تو شکمم از خواب پریدم و فکر کردم خواب دیدم بر حسب عادت به دستشویی رفتم و یه خون آبه صورتی رنگ دیدم و احساس کردم لباس زیرم زیادی خیس شده .......... لکه ای که دیدم نشانه زایمان بود و می دونستم .

خونه رو مرتب کردم ساک خودم رو نبسته بودم آماده کردم و همه چیزهایی که لازم بود رو برداشتم و چک کردم . ساعت 12 شده بود رفتم رضا رو بیدار کردم و گفتم لکه دیدم گفت پس خانم دکتر که گفت یکشنبه بیا باید همون یکشنبه بریم از جام که بلند شدم دیدم روی تخت خیس شده به رضا گفتم پا شو کیسه آبم پاره شده .

آماده شدیم و به بیمارستان رفتیم ما قبلا تمام مراحل زایمان رو پرسیده بودیم و می دونستیم دقیقا باید چه کار کنیم به اورژانس بیمارستان چمران رفتیم و یه ویزیت گرفتیم و راهی اتاق زایمان شدیم و من کلی با رضا شوخی می کردم و می خندیدم که نگرانی رو ازش دور کنم چند بار هم بهش گفتم ممکنه زایمان از 5 ساعت طول بکشه تا 16 17 ساعت برای همین نگران نشو .

وقتی وارد اتاق زایمان شدم ساعت 1 بود ماما معاینم کرد و گفت کیسه آبت پاره شده و دهانه رحم 3 سانت باز شده وااااااااااااای مرحله زایمان شروع شده بود به مامانم بی اختیار زنگ زدم و با خبرش کردم به دوستم سمیه هم خبر دادم آخه شبه پیشش بعد از مدتها زنگ زد و گفت خواب دیدم زایمان طبیعی کردی و به من می گی راحت بود .

برگه های مربوط به پذیرش رو پر کردم و لباس بیمارستان رو پوشیدم و لباسها رو به رضا دادم و موبایل هم همینطور متاسفانه .

من همش نگران رضا بودم که خیلی دل شوره داشت همش می خواستم تا آخرین لحظه که می تونستم باهاش حرف بزنم که آروم بشه . ولی نگذاشتن موبایلم رو نگه دارم .

توی اتاق یه دختره خیلی چاق داشت درد می کشید و داد می زد اولش ترسیدم دیدم پرستاره که رفت بالا سرش بهش گفت اگه انقدر چاق نبودی الان زایمان کرده بودی ..... دلم برای دختره سوخت حالا چاقه که هست پرستاره توی این شرایط نباید این حرف رو بهش می زد بعدش فهمیدم از دیشب ساعت 8 داره درد می کشه دلم براش سوخت  هی می گفت بیاین منو ببرین سزارین کنین ولی مثه اینکه خانواده خودش هم گفته بودند که راضی به سزارین نیستند .

من همین جور پیاده روی می کردم و همه جا سرک میکشیدم و با پرستارها شوخی می کردم و میخندیدم به من می گفتن خبر نداری قراره چه دادهایی بزنی اون موقع خنده هاتو میبینیم .

یه خانمه دیگه که از من کوچکتر بود هم اومد و درد داشت همون لحظه مامانم و بابام رسیده بودند مامانم اومد تو اتاق لیبر , نگرانی تو چهرش بود کلی با خنده باهاش حرف زدم گفت : نترس این دعا رو بگیر بخون گفتم : نمی ترسم نگران نباش .

خلاصه که ساعت 30 : 2 بود که خانم پرستاره گفت برو تو اتاق .... فکر کنم بدش اومده بود من همش می چرخیدم یه سرم بهم وصل کردند و آمپول فشار بهم زدند و گفتند اگه دردهات شروع شد این ورزشها رو انجام بده تا زایمانت راحت باشه و سر بچه بیاد تو لگن . دردهام شروع شد و همینجور بیشتر می شد همش احساس می کردم دستشویی بزرگ دارم . پرستارها هم یادشون رفت منو تنقیه کنن و منم فکر کردم لازم نیست . خلاصه که کم کم اخ و وای گفتنم شروع شد ولی سعی کردم با داد زدن انرژی خودم رو هدر ندم . خیلی گرسنه بودم صبحانه نخورده بودم و اونا هم نگذاشتن چیزی بخورم چون اگه یه وقتی قرار شد سزارین بشم شکمم خالی باشه .

با شروع دردها همه ورزشها رو به سختی انجام دادم و هر نیم ساعت یه بار میومدن معاینه می کردند . و می گفتن خوبه آفرین

اون دختر چاقه رو بردن واسه سزارین و من و موندم و اون تازه وارده . اون از صبح ساعت 5 درد داشته و دهانه رحمش وقتی بیمارستان بود 5 سانت باز شده بود و خیلی درد داشت و داد می زد . پرستارا همش بهش می گفتن ببین اون داد نمی زنه تو هم داد نزن .

وقتی میومدن بالا سرم می گفتن چه دختره خوبیه داد نمی زنه  تو دلم گفتم عجب آدمایی

خلاصه اینکه اون دختره مرحله اصلی زایمانش شروع شد و بردنش تو اتاق زایمان . من تو اتاق لیبر بودم تنها و همه پرستارها بالا سره اون بودن یکیشون اومد منو معاینه کرد و گفت فول شدی حالا با دردها زور بزن انگار که پی پی داری . با شروع انقباضها که خیلی درد داشت زور می زدم اولش داد نمی زدم ولی دیدم کسی نمیاد بالا سرم و ترسیدم و شروع کردم به نعره زدن ههههههههههههههههه باورم نمی شد انقدر صدام بلند بشه ولی خدایی درد داشتم و با داد زدنها آروم هم می شدم ولی انگار نه انگار که داد می زدم کسی نمیومد بالا سرم . توی اون لحظه مثه اینکه رضا با پارتی اومده پشته در اتاق و با هر داد من سرشو می زنه به دیوار . الهی بمیرم اگه می دونستم هیچ وقت داد نمی زدم خیلی براش سخت گذشته بود

خانم دکتر اومد بالا سرم گفت آفرین خیلی خوبه دو تا دیگه زور بزنی بچه میاد . منم زور زدم و گفت پاشو بریم با کلی درد بلند شدم . تو اتاق زایمان همش یه تخت بود و هنوز استریلش نکرده بودن و من مجبور شدم با اون همه درد اونجا چند دقیقه وایسم بدتر از اون این بود که می گفتن زور نزن ولی خود به خود زورم میومد.

بالاخره رفتم و روی صندلی که شبیه صندلی معاینه بود نشستم و روبروم آینه بود و همه مراحل رو می دیدم 2 تا آمپول بی حسی زدن و با دو تا زور سر رایان رو دیدم و رایان اومد بیرون وااااااااااااااااااااااااای بهترین لحظه زندگیم بود واقعا احساسی بود که نمیشه تعریفش کرد همش باهاش حرف می زدم و متوجه بخیه زدن پرستاره نمی شدم .

رایان رو بردن واسه شستشو و من هنوز داشتم بخیه می خوردم فکر کنم تعداد بخیه ها زیاد بود

بعدشم منو بردند روی یه تخت که استراحت کنم و ابمیوه خوردم و خوابم برد وقتی بیدار شدم رایان رو آوردن تا شیر بهش بدم ولی من هواسم نبود و فقط نگاهش کردم تا اینکه دوباره بردنش و منو هم گذاشتن رو صندلی ویلچر و بردن بیرون رضا بغلم کرد مامان و بابام هم بودن خوشحال بودن منم خیلی خوشحال و سر حال بودم و به رضا گفتم 4 تا بچه هم میارم ههههههههههههههه

شب با مامانم تو بیمارستان بودیم از مزایای زایمان طبیعی اینه که 2 ساعت بعد از زایمان میتونی راحت راه بری بدون هیچ دردری .

من ومامان نتونستیم بخوابیم و تا صبح بیدار بودیم .رایان گیج خواب بود 60 نفر اومدن تا رایان رو بیدار کنن تا شیر بخوره اما انگار فندقم جون نداشت یه میک میزد و 5 دقیقه می خوابید .

فردای اون روز می تونستیم تا ساعت 5 صبر کنیم ولی هم خسته بودیم و خوابمون میومد و هم اینکه برف میومد شدیددددددددددددددددددد ما هم مطمئن بودیم توی این برف کسی نمیاد و ساعت 2 رفتیم خونه .